2025-10-17
هنگام ساخت یک مرکز داده یا شبکه سازمانی با کارایی بالا، انتخاب یک پچ کابل فیبر نوری بسیار مهم است. OM1 و OM2 دو نوع متداول فیبر چند حالته هستند. درک تفاوت های آنها می تواند به مهندسان شبکه در انتخاب درست کمک کند.
تفاوت های اولیه بین پچ کابل های فیبر نوری OM1 و پچ کابل های فیبر نوری OM2 در طراحی، ساختار و پارامترهای عملکردی آنها قرار دارند.
پچ کابل های فیبر نوری OM1 معمولاً از قطر هسته ضخیم تر 62.5/125 میکرون استفاده می کنند.
کابلهای پچ فیبر نوری OM2 از قطر هسته نازکتر 50/125 میکرون استفاده میکنند.
پهنای باند مودال موثر (EMB) یک پچ کابل فیبر نوری OM1 معمولاً 200 مگاهرتز· کیلومتر (850 نانومتر) است.
کابلهای پچ فیبر نوری OM2 دارای پهنای باند مودال مؤثر 500 مگاهرتز · کیلومتر (850 نانومتر) هستند که ظرفیت انتقال بالاتری را ممکن میسازد.
در برنامه های کاربردی 1 گیگابیت (گیگابیت اترنت، 1000BASE-SX)، حداکثر فاصله انتقال کابل های پچ فیبر نوری OM1 معمولاً 275 متر است.
در مقایسه، پچ کابلهای فیبر نوری OM2 میتوانند به فاصله انتقال تا 550 متر در 1 گیگابایت برسند که یک مزیت عملکردی قابل توجه است.
برای کاربردهای با سرعت 10 گیگابایتی با سرعت بالاتر، کابلهای پچ فیبر نوری OM1 فقط از فاصله انتقال 33 متر پشتیبانی میکنند، در حالی که کابلهای پچ فیبر نوری OM2 میتوانند فاصله انتقال 82 متر را پشتیبانی کنند.
پچ کابل های فیبر نوری OM1 در اصل برای استفاده با منابع نور LED (دیود ساطع کننده نور) طراحی شده بودند که برای کاربردهای با سرعت کم هزینه کمتری دارند.
کابلهای پچ فیبر نوری OM2 معمولاً برای استفاده با منابع نور VCSEL (لیزر ساطع سطح حفره عمودی) مناسبتر هستند. VCSEL ها با سرعت مدولاسیون سریعتر و قدرت بالاتر، معمولاً در شبکه های پرسرعت مدرن (مانند اترنت گیگابیت) استفاده می شوند و می توانند به طور کامل از پتانسیل پهنای باند OM2 استفاده کنند.
در کاربردهای عملی، طراحان شبکه باید پچ کابل های فیبر نوری چند حالته مناسب را بر اساس سرعت شبکه، بودجه و نیازهای توسعه آینده انتخاب کنند.
کابل های وصله فیبر OM1: اگر شبکه شما همچنان از سرعت کم (مانند 100 مگابیت در ثانیه) استفاده می کند یا به انتقال گیگابیت در فواصل کوتاه (کمتر از 275 متر) نیاز دارد و بودجه شما محدود است، OM1 ممکن است گزینه مناسبی باشد. با این حال، به دلیل فاصله پشتیبانی محدود برای سرعت های بالاتر (مانند 10G و بالاتر)، پچ کابل های فیبر نوری OM1 به تدریج حذف می شوند.
کابلهای پچ فیبر OM2: برای سناریوهایی که نیاز به فواصل انتقال گیگابیتی طولانیتر (تا 550 متر) یا فواصل انتقال 10G کوتاهتر دارند، کابلهای پچ فیبر نوری OM2 عملکرد بهتری ارائه میدهند و برای اتصال پچ پنلها، سوئیچها و سرورها ایدهآل هستند. در حالی که عملکرد آنها از OM1 پیشی می گیرد، کابل های پچ فیبر نوری OM3 و OM4 به دلیل پشتیبانی بهبود یافته از 10G، 40G و حتی 100G در مراکز داده مدرن محبوبیت بیشتری دارند.
توجه به این نکته ضروری است که به دلیل تفاوت در قطر هسته و عملکرد، مخلوط کردن پچ کابل های فیبر نوری OM1 و OM2 توصیه نمی شود، به خصوص در لینک های با کارایی بالا، زیرا این امر می تواند منجر به از دست دادن قابل توجه سیگنال و کاهش عملکرد شود. هنگام ارتقاء شبکهها، با در نظر گرفتن نیازهای پهنای باند آینده، کابلهای پچ فیبر نوری حداقل باید ارتقاء به OM3 یا OM4 را در نظر بگیرند تا نیازهای رو به رشد مراکز داده را برآورده کنند.