هر آنچه که باید در مورد کابل های فیبر نوری بدانید

کابل فیبر نوری چه کاری انجام می دهد؟
کابل فیبر نوری یک رسانه ارتباطی است که از امواج نور برای انتقال اطلاعات در فیبرهای نوری استفاده می کند و به طور گسترده در سیستم های ارتباطی مدرن استفاده می شود. این نه تنها دارای مزایای فنی قابل توجهی است، بلکه در کاربردهای عملی نیز ارزش زیادی از خود نشان می دهد. در ادامه به نقش کابل های فیبر نوری از جنبه های مختلف توضیح داده خواهد شد.

1. انتقال داده با سرعت بالا
یکی از مزیت های اصلی کابل های فیبر نوری سرعت انتقال بسیار بالای آن است. در مقایسه با کابل‌های مسی سنتی، کابل‌های فیبر نوری از سیگنال‌های نوری به جای سیگنال‌های الکتریکی برای انتقال داده استفاده می‌کنند، بنابراین می‌توانند به پهنای باند سطح گیگاهرتز دست یابند که بسیار فراتر از محدودیت‌های کابل‌های مسی است. این بدان معناست که حجم زیادی از داده ها را می توان به طور همزمان روی کابل های فیبر نوری منتقل کرد، مانند برنامه های کاربردی با پهنای باند بالا مانند ویدیوی HD، پخش ویدیوی 4K/8K، واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و غیره.

علاوه بر این، سرعت انتقال کابل‌های فیبر نوری نزدیک به سرعت نور است (حدود 3×108 m/s)، که باعث می‌شود انتقال داده‌ها تقریباً تحت تأثیر تأخیر قرار نگیرد، که برای سناریوهای کاربردی با نیازهای بلادرنگ بسیار بالا، مانند بازی‌های آنلاین، پزشکی از راه دور، تراکنش‌های مالی و غیره بسیار مناسب است.

2. انتقال از راه دور
یکی دیگر از ویژگی های قابل توجه از کابل های فیبر نوری ویژگی های کم تلفات آنها است. از آنجایی که افت انتشار سیگنال های نوری در فیبرهای نوری بسیار کم است، می توان آنها را در فواصل طولانی تری بدون تقویت سیگنال مکرر منتقل کرد. این باعث می شود کابل های فیبر نوری برای ارتباطات از راه دور، مانند اتصالات شبکه ستون فقرات بین شهری و بین کشوری بسیار مناسب باشند.

در مقابل، کابل‌های مسی معمولاً فقط در محدوده ده‌ها کیلومتری به دلیل تضعیف سریع سیگنال می‌توانند به طور مؤثر منتقل شوند، در حالی که فیبرهای نوری می‌توانند به راحتی به فواصل انتقال صدها کیلومتر یا حتی هزاران کیلومتر دست یابند که کارایی ارتباط و پوشش شبکه را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد.

3. ضد تداخل الکترومغناطیسی
یکی از ویژگی های مهم کابل های فیبر نوری توانایی آنها در مقاومت در برابر تداخل الکترومغناطیسی است. از آنجایی که فیبرهای نوری خود از شیشه ساخته شده اند و رسانا نیستند، مانند کابل های مسی تحت تأثیر میدان های الکترومغناطیسی قرار نمی گیرند. این باعث می‌شود کابل‌های فیبر نوری در محیط‌های تداخل الکترومغناطیسی قوی (مانند تاسیسات برق با ولتاژ بالا، محیط‌های کنترل صنعتی، بیمارستان‌ها و غیره) پایدارتر و قابل اعتمادتر باشند.

این ویژگی به ویژه برای سیستم های ارتباطی که نیاز به قابلیت اطمینان بالایی دارند (مانند ارتباطات نظامی، انتقال تصویر پزشکی، اتوماسیون صنعتی و غیره) که تداوم و دقت انتقال داده ها را تضمین می کند بسیار مهم است.

4. امنیت بالا
خواص فیزیکی کابل های فیبر نوری نیز مزیت طبیعی در امنیت اطلاعات به آنها می دهد. از آنجایی که فیبر نوری نارسانا است و سیگنال های نوری به راحتی توسط دستگاه های خارجی شنود نمی شوند، رهگیری یا نظارت بر کابل های فیبر نوری به طور غیرقانونی دشوارتر از کابل های مسی است. این باعث می شود که کابل های فیبر نوری به طور گسترده در زمینه های حساس مانند دولتی، مالی و نظامی برای تضمین امنیت انتقال داده ها استفاده شود.

علاوه بر این، سیگنال‌های کابل‌های فیبر نوری نامرئی هستند، بنابراین حتی اگر کسی سعی کند داخل فیبر نوری را با چشم غیرمسلح مشاهده کند، نمی‌تواند محتوای انتقال را بدست آورد که امنیت آن را بیشتر می‌کند.

5. طیف گسترده ای از برنامه های کاربردی
محدوده کاربرد کابل های فیبر نوری بسیار گسترده است و تقریباً تمام زمینه های مدرن ارتباطات و فناوری اطلاعات را پوشش می دهد. به طور مشخص شامل:

شبکه اپراتور مخابراتی: برای ایجاد یک شبکه ستون فقرات ملی یا منطقه ای برای ارائه دسترسی به اینترنت پرسرعت استفاده می شود.
ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP): ارائه خدمات فیبر به خانه (FTTH) برای خانه ها و مشاغل.
تلویزیون کابلی (CATV): برای انتقال سیگنال های ویدئویی با کیفیت بالا استفاده می شود.
مرکز داده: برای اتصال سرورها، سوئیچ ها و دستگاه های ذخیره سازی برای دستیابی به تبادل اطلاعات با سرعت بالا استفاده می شود.
صنعت پزشکی: برای تشخیص از راه دور، راهنمایی جراحی و انتقال تصویر پزشکی استفاده می شود.
اتوماسیون صنعتی: برای انتقال داده با سرعت بالا و کنترل در داخل کارخانه استفاده می شود.
نظامی و دفاعی: برای ارتباطات محرمانه و سیستم های فرماندهی استفاده می شود.
حمل و نقل و انرژی: برای ارتباطات در شبکه های هوشمند، نظارت بر ترافیک و سیستم های مدیریت انرژی استفاده می شود.

6. پشتیبانی از فناوری های ارتباطی متعدد
با توسعه مداوم فناوری ارتباطات، کابل های فیبر نوری به زیرساخت مهمی برای نسل بعدی فناوری های ارتباطی (مانند 5G، 6G، IoT، ارتباطات کوانتومی و غیره) تبدیل شده اند. به عنوان مثال:

شبکه 5G: اگرچه 5G عمدتاً به ارتباطات بی‌سیم متکی است، اما شبکه‌های backhaul و fronthaul بین ایستگاه‌های پایه هنوز از کابل‌های فیبر نوری زیادی استفاده می‌کنند.

اینترنت اشیا (IoT): کابل فیبر نوریs تضمینی برای ارتباطات پرسرعت و با تأخیر کم بین دستگاه های عظیم ارائه می دهد.

ارتباط کوانتومی: کابل های فیبر نوری پایه ای برای تحقق توزیع کلید کوانتومی (QKD) هستند که پایه و اساس توسعه اینترنت کوانتومی آینده را می گذارند.

انعطاف پذیری و مقیاس پذیری کابل های فیبر نوری آنها را قادر می سازد تا با تکامل مداوم فناوری های ارتباطی آینده سازگار شوند.

7. حفاظت از محیط زیست و صرفه جویی در انرژی
کابل فیبر نوریs همچنین دارای مزایای زیست محیطی خاصی در طول ساخت و استفاده است. اول اینکه مواد اولیه کابل های فیبر نوری عمدتاً از شیشه های کوارتز و غلاف های پلاستیکی است و فرآیند تولید آنها نسبت به کابل های مسی تأثیر کمتری بر محیط زیست دارد. دوم، ویژگی های کم تلفات کابل های فیبر نوری به این معنی است که انرژی کمتری در طول انتقال مورد نیاز است و در نتیجه مصرف انرژی و انتشار کربن کاهش می یابد.

علاوه بر این، عمر طولانی تر کابل های فیبر نوری، فرکانس تعویض را کاهش می دهد، که به صرفه جویی در منابع و حفاظت از محیط زیست در طولانی مدت کمک می کند.

ساختار کابل های فیبر نوری شامل چه قسمت هایی است؟ این قطعات چگونه بر عملکرد آن تأثیر می گذارد؟
ساختار کابل های فیبر نوری عمدتا شامل بخش های زیر است: هسته کابل، عناصر تقویت کننده و غلاف. این قطعات هر کدام عملکردهای متفاوتی در کابل های فیبر نوری دارند و تاثیر مهمی بر عملکرد کابل های فیبر نوری دارند.

1. هسته کابل
هسته کابل قسمت اصلی کابل فیبر نوری است و از یک یا چند فیبر نوری تشکیل شده است. فیبر نوری خود از یک هسته، یک روکش و یک پوشش تشکیل شده است.

هسته فیبر: این کانال برای انتقال سیگنال نور است که معمولا از شیشه یا پلاستیک با ضریب شکست بالا ساخته شده است. قطر آن تعیین کننده نوع فیبر نوری (تک حالت یا چند حالته) است. قطر هسته فیبر نوری تک حالته کوچک است (حدود 8.3 تا 10 میکرون) و برای انتقال از راه دور مناسب است. هسته فیبر نوری چند حالته بزرگتر است (حدود 50 تا 62.5 میکرون) و برای کاربردهای با پهنای باند بالا در فواصل کوتاه مناسب است.

روکش فلزی: مواد با ضریب انکسار پایین اطراف هسته، برای محدود کردن سیگنال نوری در هسته از طریق اصل بازتاب داخلی کلی استفاده می‌شود و انتقال کارآمد سیگنال نوری را تضمین می‌کند.

پوشش: حفاظت مکانیکی را برای جلوگیری از تحت تأثیر قرار گرفتن هسته و روکش فلزی تحت تأثیر استرس یا سایش خارجی فراهم می کند.

طراحی ساختاری هسته کابل مستقیماً بر عملکرد انتقال فیبر نوری تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، آرایش فیبرهای نوری در هسته کابل (مانند پیچش لایه، اسکلت، لوله باندل یا روبان) بر عملکرد خمشی و مقاومت فشار جانبی فیبر نوری تأثیر می‌گذارد.

2. عناصر تقویت کننده
المان های تقویت کننده برای افزایش استحکام مکانیکی کابل های فیبر نوری به گونه ای استفاده می شوند که بتوانند در برابر نیروهای خارجی مانند کشش و فشار جانبی در هنگام نصب و گذاشتن مقاومت کنند. مواد تقویت کننده رایج عبارتند از سیم فولادی، نخ آرامید (کولار) و پلاستیک تقویت شده با الیاف شیشه (FRP).

عنصر تقویت کننده مرکزی: معمولا در مرکز هسته کابل برای مقاومت در برابر کشش قرار دارد.

عنصر تقویت کننده جانبی: برای افزایش مقاومت در برابر فشار و خمش در نزدیکی غلاف قرار گرفته است.

انتخاب و چیدمان عناصر تقویت کننده به طور مستقیم بر خواص مکانیکی کابل های فیبر نوری تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، در یک محیط تداخل الکترومغناطیسی قوی، عناصر تقویت کننده غیر فلزی (مانند نخ آرامید) می توانند از تداخل الکترومغناطیسی جلوگیری کنند و پایداری انتقال سیگنال را بهبود بخشند.

3. غلاف
غلاف خارجی ترین لایه کابل فیبر نوری است که برای محافظت از ساختار داخلی در برابر محیط خارجی استفاده می شود. غلاف معمولاً از یک غلاف داخلی و یک غلاف بیرونی تشکیل شده است.

غلاف داخلی: معمولاً از پلی اتیلن (PE) یا پلی وینیل کلرید (PVC) ساخته شده است، برای جلوگیری از رطوبت و ارائه حفاظت مکانیکی اولیه استفاده می شود.

غلاف بیرونی: مواد مختلف را می توان با توجه به محیط تخمگذار انتخاب کرد. به عنوان مثال، غلاف بیرونی LAP ساخته شده از نوار آلومینیومی و پلی اتیلن برای تدفین مستقیم مناسب است، در حالی که زره سیم فولادی در صحنه هایی که نیاز به مقاومت فشار بالاتری دارند استفاده می شود.

مواد و طراحی ساختاری غلاف تأثیر مهمی بر مقاومت در برابر خوردگی، مقاومت در برابر دما، تاخیر در شعله و مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش کابل فیبر نوری دارد. به عنوان مثال، برخی از مواد غلاف دارای خواص بازدارنده شعله خوبی هستند و برای مکان هایی با شرایط حفاظت در برابر آتش بالا مناسب هستند.

تاثیر هر قسمت بر عملکرد کابل فیبر نوری
عملکرد انتقال: ساختار و مواد هسته کابل مستقیماً بر راندمان انتقال سیگنال نوری تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، فیبر تک حالته دارای هسته کوچکتری است و برای انتقال از راه دور مناسب است، در حالی که فیبر چند حالته دارای هسته بزرگتر است و برای کاربردهای با پهنای باند بالا در فواصل کوتاه مناسب است.

خواص مکانیکی: طراحی عناصر تقویت کننده و غلاف، خواص مکانیکی کابل فیبر نوری مانند استحکام کششی، مقاومت فشاری و مقاومت خمشی را تعیین می کند. به عنوان مثال، انتخاب عناصر تقویت کننده بر کاربرد کابل فیبر نوری در بالای سر، دفن مستقیم یا تخمگذار خط لوله تأثیر می گذارد.

سازگاری با محیط: جنس و ساختار غلاف تعیین کننده دوام کابل فیبر نوری در محیط های مختلف است. به عنوان مثال، برخی از مواد غلاف دارای مقاومت در برابر خوردگی و مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش هستند که برای محیط های بیرونی یا سخت مناسب هستند.

راحتی نصب: طراحی ساختاری هسته کابل (مانند نوع پیچ خورده لایه، نوع اسکلت) و چیدمان عناصر تقویت کننده بر دشواری نصب و انعطاف پذیری کابل فیبر نوری تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، ساختار پیچ خورده لایه به راحتی خم می شود و سیم کشی می شود، در حالی که ساختار اسکلت برای سیم کشی با تراکم بالا مناسب تر است.

طراحی ساختاری کابل فیبر نوری کلید عملکرد آن است. هسته کابل، عناصر تقویت کننده و غلاف هر کدام عملکردهای متفاوتی دارند و با هم عملکرد انتقال، خواص مکانیکی و سازگاری محیطی کابل فیبر نوری را تعیین می کنند. با انتخاب و طراحی مناسب این قطعات، می توان اطمینان حاصل کرد که کابل های فیبر نوری می توانند به انتقال داده کارآمد و پایدار در سناریوهای کاربردی مختلف دست یابند.

نحوه انتخاب یک کابل فیبر نوری برای یک محیط خاص؟ مثلاً برای نصب سربار، زیرزمینی یا داخلی از کدام نوع باید استفاده کرد؟
انتخاب کابل فیبر نوری برای یک محیط خاص باید بر اساس محیط نصب، سناریوی کاربردی و نیازهای خاص تعیین شود. در زیر توصیه‌های انتخاب کابل فیبر نوری برای محیط‌های مختلف نصب (مانند بالای سر، زیرزمین یا داخلی) آمده است:

1. نصب سربار
نصب سربار معمولاً در فضای باز مورد استفاده قرار می گیرد، به ویژه در سناریوهایی که باید از تیرها یا برج های موجود استفاده شود. این روش نصب برای ارتباطات از راه دور بین مناطق روستایی و شهرها و سناریوهایی که نیاز به موقعیت نصب بالا دارند مناسب است.

نوع پیشنهادی: کابل نوری خود پشتیبانی (مانند ADSS، OPGW).

ویژگی ها:
ADSS (کابل خود پشتیبانی تمام دی الکتریک): کابل نوری غیرفلزی خود نگهدارنده، مناسب برای نصب بالای سر، با مقاومت خوب در برابر باد، مقاومت در برابر یخ و مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش.

OPGW (سیم زمین کامپوزیت فیبر نوری): سیم زمین بالای کامپوزیت فیبر نوری، که معمولاً برای خطوط برق استفاده می شود، با عملکردهای انتقال نیرو و ارتباط.

هنگام انتخاب یک کابل فیبر نوری برای یک محیط خاص، لازم است پیکربندی منطقی بر اساس سناریو و نیازهای کاربردی واقعی انجام شود. برای نصب بالای سر، کابل های نوری خود نگهدار (مانند ADSS یا OPGW) توصیه می شود. مزیت این است که آنها می توانند بدون نیاز به سازه های پشتیبانی اضافی از خطوط برق موجود یا منابع برج های ارتباطی استفاده کامل کنند و در نتیجه در هزینه ها و زمان ساخت و ساز صرفه جویی کنند.

چنین کابل های نوری مقاومت خوبی در برابر باد، یخ و اشعه ماوراء بنفش دارند و برای نیازهای ارتباطی مسافت طولانی و پهنای باند بالا به ویژه برای استقرار سریع در مناطق روستایی یا بین شهرها مناسب هستند.

2. نصب زیرزمینی
نصب زیرزمینی برای سناریوهایی که نیاز به سیم کشی پنهان است، مانند مراکز شهر، بین ساختمان ها یا محیط هایی که نیاز به جلوگیری از تداخل خارجی دارند، مناسب است. روش های نصب زیرزمینی شامل لوله گذاری، دفن مستقیم و ساخت ریز ترانشه است.

انواع توصیه شده:
لوله گذاری: از کابل های نوری نوع GYTS یا GYTA، مناسب برای لوله گذاری استفاده کنید.
دفن مستقیم: از کابل های نوری نوع GYTA53 مناسب برای دفن مستقیم در خاک استفاده کنید.
ریز ترانشه: مناسب برای نصب زیرزمینی کم عمق برای کاهش ضربه بر سازه زمین.

ویژگی ها:
کابل‌های نوری زره‌دار: مانند GYTS، GYTA و غیره، دارای یک لایه زره فلزی برای ایجاد حفاظت مکانیکی اضافی هستند.
عملکرد ضد آب: کابل های نوری زیرزمینی معمولاً دارای طراحی ضد آب برای جلوگیری از نفوذ رطوبت هستند.

در تاسیسات زیرزمینی، کابل‌های نوری زره‌دار (مانند GYTS، GYTA و غیره) قابلیت‌های حفاظت فیزیکی بهتری دارند و می‌توانند به طور موثر در برابر فشار خاک، فرسایش رطوبت و آسیب فیزیکی خارجی مقاومت کنند. آنها برای سناریوهایی مناسب هستند که به قابلیت اطمینان بالا و پایداری طولانی مدت برای اطمینان از تداوم و امنیت خدمات ارتباطی نیاز دارند.

3. نصب در فضای داخلی
نصب داخل ساختمان برای سیم کشی در داخل ساختمان ها مانند مراکز داده، دفاتر، منازل و غیره مناسب است. کابل های نوری داخلی معمولاً نیازی به تحمل شرایط محیطی شدید ندارند، اما باید الزامات ایمنی مانند پیشگیری از آتش سوزی و کاهش شعله را رعایت کنند.

انواع توصیه شده:
کابل های نوری نرم غیر زره پوش: مانند GJYXFCH، GJXFH و غیره، مناسب برای سیم کشی عمودی و افقی داخلی.
کابل های نوری نرم زره دار مارپیچی: مانند GJYXFA-50، مناسب برای محیط های داخلی که ضد نیش موش هستند.

ویژگی ها:
انعطاف پذیری خوب: سیم کشی آسان در فضاهای باریک
طراحی ضد شعله: مطابق با استانداردهای ایمنی داخل ساختمان برای جلوگیری از گسترش آتش.

در نصب داخل ساختمان، کابل‌های نوری نرم غیر زره‌دار یا سبک (مانند GJYXFCH، GJXFH و غیره) به راحتی نصب می‌شوند و برای استقرار سریع مناسب هستند. آنها برای نیازهای سیم کشی در مسافت های کوتاه و با تراکم بالا، به ویژه برای محیط های اداری، مراکز داده، و سایر سناریوهایی که نیاز به راندمان سیم کشی و انعطاف پذیری بالایی دارند، مناسب هستند.

4. نوع فیبر نوری را انتخاب کنید
هنگام انتخاب کابل های فیبر نوری ، همچنین باید نوع فیبر نوری (تک حالت یا چند حالته) را در نظر بگیرید:

فیبر تک حالته (SMF): مناسب برای ارتباطات از راه دور و با پهنای باند بالا مانند FTTH، اتصال مرکز داده و غیره.

فیبر چند حالته (MMF): مناسب برای مسافت های کوتاه، نیازمندی های پهنای باند متوسط، مانند شبکه های محلی، سیم کشی داخلی ساختمان و غیره.

5. ملاحظات دیگر
عوامل محیطی: از جمله دما، رطوبت، اشعه ماوراء بنفش، خوردگی شیمیایی و غیره، و کابل های نوری با سطوح حفاظتی مربوطه باید انتخاب شوند.

روش نصب: روش‌های مختلف نصب (مانند سربار، خط لوله، دفن مستقیم) بر انتخاب کابل‌های نوری تأثیر می‌گذارد و ساختار مناسب باید با توجه به شرایط واقعی انتخاب شود.

هزینه و نگهداری: نصب سربار هزینه کمتری دارد، اما تعمیر و نگهداری نسبتاً پیچیده است. نصب زیرزمینی هزینه بیشتری دارد، اما تعمیر و نگهداری راحت تر است.

در نصب کابل های فیبر نوری به چه نکاتی باید توجه کرد؟
نصب کابل های فیبر نوری نیازمند توجه به جنبه های مختلف برای اطمینان از عملکرد و ایمنی آنها است. موارد زیر اقدامات احتیاطی دقیق است:

از کشش و خم شدن بیش از حد خودداری کنید: هسته کابل فیبر نوری از شیشه ساخته شده و نسبتاً شکننده است، بنابراین در طول مراحل نصب، از کشیدن مستقیم فیبر خودداری کنید و فقط قطعات را با قدرت بکشید (مانند نخ آرامید یا میله های فایبرگلاس). در عین حال، برای جلوگیری از شکستن فیبر، از تجاوز از حداقل شعاع خمشی کابل خودداری کنید.

انتهای فیبر را به درستی مدیریت کنید: قبل از نصب، انتهای فیبر باید با ابزارها و تکنیک های مناسب پردازش شود تا از صافی و صافی آن اطمینان حاصل شود تا از دست دادن سیگنال ناشی از انتهای ناهموار جلوگیری شود.

از روان کننده های مناسب استفاده کنید: هنگام نصب کابل های نوری در لوله ها، باید از روان کننده های سازگار با مواد پوشش محافظ کابل نوری برای کاهش بارهای کششی و جلوگیری از آسیب به فیبر نوری در اثر اصطکاک استفاده شود.

از پیچ و تاب و عبور خودداری کنید: در حین نصب باید از پیچاندن و عبور کابل فیبر نوری به خصوص هنگام غلتیدن از قرقره خودداری شود و از پیچاندن فیبر نوری به دلیل چرخش خودداری شود.

حاشیه رزرو: پس از گذاشتن کابل نوری، باید یک حاشیه مناسب برای جلوگیری از سفت شدن بیش از حد کابل نوری و ایجاد فضای عملیاتی کافی در مواقعی که نیاز به اتصال است، باقی بماند.

شرایط محیطی: محیط نصب باید الزامات کاری تجهیزات فیبر نوری را برآورده کند و از دما یا رطوبت شدید جلوگیری کند تا بر عملکرد و عمر فیبر نوری تأثیر بگذارد.

اقدامات احتیاطی ایمنی: هنگام نصب کابل های نوری در یک منطقه بزرگ، استفاده از عینک هایی با عملکرد فیلتر مادون قرمز برای جلوگیری از آسیب دیدن مستقیم لیزر در فیبر نوری به چشم ها توصیه می شود.

تست و پذیرش: پس از اتمام نصب، طول کابل نوری، تلفات، اتصال گره و سایر آزمایشات باید با استفاده از تجهیزاتی مانند تستر کابل نوری و OTDR انجام شود و نتایج باید ثبت و با الزامات طراحی مقایسه شود.

علامت گذاری و شناسایی: کابل های نوری و اتصالات آنها باید دارای علائم شناسایی باشند و شماره، مدل کابل نوری و مشخصات و غیره را برای نگهداری و مدیریت آسان نشان دهند.

عملیات حرفه ای: نصب و راه اندازی کابل های فیبر نوری باید توسط تکنسین های مجرب برای اطمینان از عملکرد صحیح و عملکرد بهینه انجام شود.

با رعایت این اقدامات احتیاطی، می توانید از عملکرد کارآمد و روان کابل های فیبر نوری اطمینان حاصل کنید، هزینه های تعمیر و نگهداری را کاهش دهید و طول عمر آنها را افزایش دهید.

طول عمر و نیازهای نگهداری کابل های فیبر نوری چیست؟
طول عمر و نیازهای تعمیر و نگهداری کابل های فیبر نوری فاکتورهای کلیدی برای اطمینان از عملکرد پایدار طولانی مدت آنها است. طول عمر کابل های فیبر نوری به طور کلی بین 20 تا 30 سال یا حتی بیشتر است که بستگی به کیفیت ساخت، محیط نصب و شیوه های نگهداری دارد. به منظور افزایش طول عمر کابل های فیبر نوری، الزامات نگهداری و احتیاط های زیر باید رعایت شود:

از کشش و خم شدن بیش از حد خودداری کنید: هسته کابل فیبر نوری از شیشه ساخته شده و نسبتاً شکننده است، بنابراین در طول مراحل نصب، از کشیدن مستقیم فیبر خودداری کنید و فقط قطعات را با قدرت بکشید (مانند نخ آرامید یا میله های فیبر شیشه). در عین حال، برای جلوگیری از شکستن فیبر، از تجاوز از حداقل شعاع خمشی کابل خودداری کنید.

انتهای فیبر را به درستی مدیریت کنید: قبل از نصب، انتهای فیبر باید با ابزارها و تکنیک های مناسب پردازش شود تا از صافی و صافی آن اطمینان حاصل شود تا از دست دادن سیگنال ناشی از انتهای ناهموار جلوگیری شود.

از روان کننده های مناسب استفاده کنید: هنگام نصب کابل های نوری در لوله ها، باید از روان کننده های سازگار با مواد پوشش محافظ کابل نوری برای کاهش بارهای کششی و جلوگیری از آسیب به فیبر نوری در اثر اصطکاک استفاده شود.

از پیچ و تاب و عبور خودداری کنید: در حین نصب باید از پیچاندن و عبور کابل فیبر نوری به خصوص هنگام غلتیدن قرقره خودداری شود و از چرخش برای ایجاد پیچش فیبر نوری خودداری شود.

حاشیه رزرو: پس از گذاشتن کابل نوری، باید یک حاشیه مناسب برای جلوگیری از سفت شدن بیش از حد کابل نوری و ایجاد فضای عملیاتی کافی در مواقعی که نیاز به اتصال است، باقی بماند.

شرایط محیطی: محیط نصب باید الزامات کاری تجهیزات فیبر نوری را برآورده کند و از دما یا رطوبت شدید جلوگیری کند تا بر عملکرد و عمر فیبر نوری تأثیر بگذارد.

اقدامات احتیاطی ایمنی: هنگام نصب کابل های نوری در یک منطقه بزرگ، توصیه می شود از عینک هایی با عملکرد فیلتر مادون قرمز استفاده کنید تا از مشاهده مستقیم لیزر در فیبر نوری از ایجاد آسیب به چشم جلوگیری شود.

تست و پذیرش: پس از اتمام نصب، طول کابل نوری، تلفات، اتصال گره و سایر آزمایشات باید با استفاده از تجهیزاتی مانند تستر کابل نوری و OTDR انجام شود و نتایج باید ثبت و با الزامات طراحی مقایسه شود.

علامت گذاری و شناسایی: کابل های نوری و اتصالات آنها باید دارای علائم شناسایی باشند و اعداد، مدل ها و مشخصات کابل های نوری برای نگهداری و مدیریت آسان باید نشان داده شوند.

عملیات توسط متخصصان: نصب و راه اندازی optical fiber cables should be carried out by experienced technicians to ensure correct operation and optimal performance.

با رعایت این الزامات نگهداری، عملکرد کارآمد و روان از کابل های فیبر نوری می توان اطمینان حاصل کرد، هزینه های تعمیر و نگهداری را می توان کاهش داد، و عمر سرویس را می توان افزایش داد.